Jesteś analitykiem czy artystą?

Istnieje znaczne prawdopodobieństwo, że udało Ci się natrafić, a nawet rozwiązać test online wykazujący tendencję do myślenia prawą lub lewą półkulą. Jeśli dotąd miałeś/miałaś okazję zdiagnozować wyłącznie to, którą pizzą jesteś, o idei prawo- i lewopółkulowych myślicieli można przeczytać w artykułach, książkach czy usłyszeć w programach śniadaniowych. W części przypadków narracja sugeruje, że możesz uwolnić ukrytą kreatywność myślenia prawą półkulą lub logikę dedukcyjną myślenia lewą półkulą.

Czy podział na myślenie analityczne i kreatywne jest uzasadniony?

Ludzka natura, z tendencją do porządkowania i systematyzowania tajemnic świata, przy wykorzystaniu obserwacji oraz wyciąganych z niej wniosków, chciałaby wierzyć, że taki podział jest bezsprzecznie właściwy. Ta sama ludzka natura, siedząc na drugim ramieniu, podpowiada, że sposób, w jaki rozpatruje codzienność, jest bardziej złożony.

Jest sporo prawdy w poglądzie, że niektóre funkcje mózgu znajdują się bardziej po jednej stronie niż po drugiej. Specjaliści widzą to częściowo na podstawie obszarów dotkniętych udarem oraz idących za tym zmian. Lokalizacja ma znaczenie, jednak badacze w dalszym ciągu zgłębiają tajemnice lateralizacji mózgu, czyli które jego części dominują przy rozpatrywaniu różnych funkcji, takich jak umiejętności językowe czy rozpoznawanie twarzy.

Dlaczego warto rozwijać zarówno myślenie analityczne, jak i kreatywne?

Raport Światowego Forum Ekonomicznego wskazał KREATYWNOŚĆ jako drugą najbardziej pożądaną umiejętność przyszłości, a MYŚLENIE ANALITYCZNE umieścił na szczycie podium.

Ludzie mają tendencję do myślenia o sobie jako o osobach myślących analitycznie lub kreatywnie, i do pewnego stopnia jest to prawdą, ponieważ większość przedstawicieli gatunku skłania się bardziej ku jednej lub drugiej stronie. Jednak umiejętności są często mniej wrodzone, niż się ludziom wydaje. Dzięki praktyce można stać się lepszym myślicielem analitycznym, lepszym myślicielem kreatywnym, a nawet jednym i drugim. Opanowanie zdolności intuicyjnego przechodzenia od bycia zorientowanym na proces i analizę do bycia kreatywnym (i odwrotnie) to mieszanka wybuchowa.

Dlaczego warto łączyć analitykę z ekspresją?

Umiejętność analitycznego rozkładu pytania, problemu czy sytuacji aż do zauważenia najbardziej podstawowych składowych lub zależności pomaga ocenić dokładność i prawdziwość stwierdzeń, a także ich wartość. Środowisko wymaga od nas coraz więcej w zakresie tego rodzaju myślenia, biorąc pod uwagę rosnącą ilość informacji, w tym dezinformacji, trudności w zlokalizowaniu własnego głosu oraz szeroko zakrojonych, opłaconych wpływów. Czy przetwarzanie informacji, wydobywanie prawdziwej natury i aspektów stale pojawiających się problemów kiedyś się kończy? Na krańcu analitycznej tęczy można znaleźć garnuszek kreatywności ze złota, którego wizja napędza postęp, myślenie nieszablonowe oraz eksplorowanie niekonwencjonalnych rozwiązań. Oba style myślenia charakteryzują unikalne cechy i korzyści. Ich synergia może nastąpić w obszarach takich jak: planowanie strategiczne, rozwój produktów i usług, rozwój osobisty i zawodowy, innowacyjność i twórczość, a także rozwiązywanie problemów. Kiedy masz już klarowny obraz problemu, pozwól sobie na swobodne myślenie i swobodną twórczość, a dane wykorzystaj jako inspirację.

Jakie są praktyczne zastosowania integracji myślenia analitycznego i kreatywnego?

W codziennym życiu i pracy integracja tych dwóch stylów myślenia może objawiać się poprzez:

Tworzenie strategii biznesowych opartych na analizie danych i kreatywnych pomysłach.
Rozwój nowych produktów, które są zarówno funkcjonalne, jak i estetyczne.
Rozwiązywanie problemów poprzez analizę przyczyn i poszukiwanie innowacyjnych rozwiązań.

Myśl i portretuj

Jako antidotum na piękno swoich wielkich arcydzieł Leonardo da Vinci stworzył serię rysunków zdeformowanych twarzy i ciał, z których najsłynniejsze to Łysy grubas ze złamanym nosem (1485-90) i Groteskowa głowa starej kobiety (1489-90).

Historyk sztuki Martin Kemp pisze, że Leonardo czasami „podążał za brzydkimi ludźmi i rysował ich [w przekonaniu], że piękno potrzebuje groteski […] jak światło i cień”. A to, co sprawia, że wydają się najbardziej realne, to fakt, że są rysowane szybko, ale zdecydowanie, jak w szkicu z życia.

“Blind Portraits” to znane ćwiczenie szeroko stosowane w celu rozwijania komunikacji między oczami, mózgiem i ręką. Służy jako doskonała rozgrzewka, a także lodołamacz pierwszych spotkań, pozwalający ludziom poznać się oraz śmiać wspólnie. Zadanie jest proste – rysuj portrety osób w Twoim otoczeniu, nie patrząc na papier. W myśl praktyki mistrza renesansu, nacisk położony jest na obserwację tego, co Cię otacza, oraz na idącą za tym umiejętność zauważenia szczegółów. Wynik pozostaje trzeciorzędny. Przed nim pojawia się okazja do oswojenia z ludźmi oraz przestrzenią wokół.

Myśl odwrotnie

Kreatywność zazwyczaj koncentruje się wokół oryginalnych myśli i wiedzy, która uwalnia potencjał i stanowi integralną część generowania pomysłów. Z drugiej strony, innowacja służy do przekształcenia kreatywnego pomysłu w realne rozwiązanie. Ramię w ramię stanowią potężny arsenał zakłócania standardów, dostosowywania oraz tworzenia nowego, które pozostaje pożądane w ciągle zmieniającym się świecie.

Każdy, kto brał udział w tradycyjnej burzy mózgów, podczas której zachęca się do „bycia kreatywnym/nieszablonowym”, doświadczył, jak bolesne może to być. Rozstrojenie i presja czasu w obliczu czystej bieli kartki prowadzi do twórczej blokady. Czasami po prostu musisz być kiepski, zanim będziesz w porządku – nie powiedział żaden obszar naszego życia, aż do teraz. Burza mózgów operująca kiepskimi pomysłami to przede wszystkim wyrwanie się z sideł, choć bezpiecznych, oplatających ciasno twórczy horyzont. Presja naprawienia problemu lub znalezienia rozwiązania powoduje większy niepokój niż próba pogorszenia czegoś.

Zastanów się nad jednym obszarem życia i odpowiedz na pytanie: Jak mogłabym/jak mógłbym? Na które celowo wymyślasz najgorszy (lub najbardziej uwalniający) scenariusz – dokładne przeciwieństwo przyjętego lub logicznego rozwiązania. Decyzje, za które mogą cię wyśmiać, rujnujące karierę, zaniedbujące relacje czy zdrowie. Na tej podstawie wyciągasz wnioski, aby znaleźć nowe sposoby rozwiązania starych problemów.

Jak mogłabym/jak mógłbym zaniedbać swoje zdrowie?
Jak mogłabym/jak mógłbym denerwować najbliższych?
Jak mogłabym/jak mógłbym nie spełnić marzeń?
Jak mogłabym/jak mógłbym jeszcze więcej się martwić?
Jak mogłabym/jak mógłbym być bardziej zestresowana/zestresowany?
Jak mogłabym/jak mógłbym mieć pewność, że nigdy nie osiągnę sukcesu?

Marsjanie atakują

Wyobraź sobie, że Marsjanie wylądowali na parkingu. Choć nie rozumieją ludzkiego języka, przekonali Cię, że przybyli, by służyć intergalaktyczną mądrością. To ćwiczenie uwydatnia znaczenie wyrażania siebie lub problemu w sposób wizualny, przy wykorzystaniu rysunków, symboli, znaków, uproszczeń czy osi czasu. Narysuj problem, wskaż rodzaj działań oraz rezultat, jaki chcesz uzyskać od przyjaciół z kosmosu, nie używając słów.

Tworzenie wizualnych reprezentacji idei, relacji i hierarchii pojęć zwiększa zrozumienie i promuje myślenie analityczne. To ćwiczenie zachęca do dostrzegania powiązań między koncepcjami, poprawia myślenie wizualno-przestrzenne oraz organizację myśli, a także symuluje pożądany wynik końcowy. Ćwiczenie wymaga sporo kreatywności, pozostając przy tym bardzo angażujące.

Utrzymanie pozytywnego nastawienia podczas kwestionowania statusu osobistej racjonalności zawsze działa na plus! Dobrej zabawy oraz łączenia kropek.